Podstawy ASP.NET Core – część 2

Podstawy ASP.NET Core

Zgodnie z obietnicą dzisiaj przejdziemy przez 2 klasę konfiguracyjną, która tym razem konfiguruje już zachowania samej aplikacji webowej.

Startup.cs

W klasie tej mam 1 wymaganą metodę oraz 1 opcjonalną. Obie te metody odpowiadają za konfigurację zachowań aplikacji webowej.

Configure

Jest jedyną z wymaganych metod, która służy do konfigurowania pipelinów dla requestów. Przykładowa metoda może wyglądać tak:

public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory)
        {
            loggerFactory.AddConsole();

            if (env.IsDevelopment())
            {
                app.UseDeveloperExceptionPage();
            }
            
            app.Run(async (context) =>
            {
                await context.Response.WriteAsync("Hello World!");
            });
        }

public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory)

{

loggerFactory.AddConsole();

if (env.IsDevelopment())

{

app.UseDeveloperExceptionPage();

}

app.Run(async (context) =>

{

await context.Response.WriteAsync("Hello World!");

});

}

Jak widzimy dodane tutaj jest provider dla logowania do konsoli (linia 3).
Więcej o providerze logowania możemy poczytać tutaj. Niemniej jednak w najbliższej przyszłości postaram się również o tym napisać nieco więcej. Prawdopodobnie spróbuję dodać do logowania własną klasę lub też wpiąć w proces jakiś dostępny w .NET Core logger.

Kolejnym elementem jest sprawdzenie zmiennej określającej środowisko, w tym przypadku sprawdzamy czy działamy na środowisku developerskim, jeśli tak wykorzystujemy odpowiednią stronę do obsługi błędów. Tutaj przydałaby się sekcja else, która wykona przekierowanie do customowej strony błędu na środowisku produkcyjnym ale w tej chwili nie będę się tym zajmował z racji na to, iż nie mam jeszcze żadnej strony w moim projekcie.

Ostatnim elementem w tej bardzo ale to bardzo prostej aplikacji jest wywołanie metody Run na appBuilderze (linia 10), gdzie w postaci delagata podawana jest metoda jaka ma się wykonać po przyjściu requesta. W tym miejscu warto dodać, iż wywołanie metody Run kończy pipeline. Aby stworzyć łańcuch wywoływanych klas middleweru należy wykorzystać metodę Use. Więcej o tym na pewno jeszcze napiszę w najbliższym czasie. Niemniej jednak więcej można poczytać tutaj.

ConfigureServices

Metoda ta jest opcjonalna, aczkolwiek jeśli zostanie wykorzystana będzie ona wywołana przed metodą Configure. Metoda ta służy do dodawania serwisów do naszej aplikacji. Tak naprawdę jest to prosty kontener dependecy injection, gdzie implementację interfejsów Microsoft nazwał serwisami. Na uwagę zasługuje fakt, iż ten kontener jest gotowy do pracy niejako z “półki” nie musimy ściągać żadnych nowych komponentów. Możemy go użyć lub też zastąpić kontenerem, który lubimy.

W ten sposób przebrnęliśmy przez podstawowe klasy konfigurujące, zarówno aplikację konsolową, która hostowała naszą aplikację web-ową oraz nią samą.

Konfiguracja Hosta

W tym miejscu chciałbym jeszcze na moment wrócić do pliku Program.cs. i jednej z wielu niewykorzystanych przeze mnie rozszerzeń interfejsu IWebHostBuildera, a mianowicie o metodzie UseUrls (linia 4)

var host = new WebHostBuilder()
                .UseKestrel()
                .UseContentRoot(Directory.GetCurrentDirectory())
                .UseUrls("http://localhost:5000")
                .UseStartup<Startup>()
                .Build();

var host = new WebHostBuilder()

.UseKestrel()

.UseContentRoot(Directory.GetCurrentDirectory())

.UseUrls("http://localhost:5000")

.UseStartup<Startup>()

.Build();

Metoda ta służy do określania, na którym porcie ma nasłuchiwać Kastrel. Należy tutaj zwrócić szczególna uwagę na to, iż w tym przypadku nie mamy integracji z IIS-em. Jeżeli jednak wykorzystalibyśmy metodę UseUrls a następnie integrację z IIS-em to nasze ustawienia zostałyby nadpisane przez integrację. Natomiast wywołanie UseUrls po integracji z IIS-em może skutkować trudnym do zlokalizowanie błędem, gdyż ustawienia portu zostaną nadpisane naszymi wartościami.

Mateusz Stanek

Podstawy ASP.NET Core – część 2