Wyjątek

Wyjątek jest mechanizmem kontrolowania aplikacji w sytuacjach wyjątkowych, niespodziewanych czy błędnych. Dzięki niemu możemy odzyskać kontrolę nad aplikacją w momencie, kiedy użytkownik, bądź uwarunkowania zewnętrzne(poza aplikacją) nie działają tak jak tego się spodziewamy. Do obsługi wyjątków służy blok

Try{}

W części Try powinna się znajdować logika, która może spowodować błąd. Czy będzie to wywołanie zewnętrznego serwisu, zapis do pliku, czy też próba parsowania wiadomości od użytkownika. Sytuacja, kiedy taka operacja się nie powiedzie jest możliwa i jeśli zdarzy się wewnątrz bloku Try zostanie bezpiecznie złapana przez odpowiedni blok catch.

Catch{}

Blok Catch odpowiedzialny jest za obsługę odpowiedniego wyjątku. W obsłudze możemy spróbować opanować sytuację poinformować o zaistniałej sytuacji użytkownika, czy zalogować odpowiednią informację do loga. W bloku tym możemy zdefiniować jakie wyjątki będą przetwarzane w takim bloku poprzez określenie typu w nawiasie lub jako deklarację zmiennej, wtedy otrzymamy również wyjątek w tej zmiennej.

Bloków catch przypisanych do jednego bloku try może być dowolna ilość. Należy jednak pamiętać o tym, że przetwarzane są kolejno. Pierwsze dopasowanie błędu do bloku kończy przetwarzanie pozostałych, więc bloki catch powinny być uszeregowane w kolejności od najbardziej specyficznych po te najbardziej ogólne z Exception na samym końcu. Daje to pewność, że żaden wyjątek nie zostanie pominięty. Przy obsłudze wyjątku możemy go przesłać dalej zgodnie z łańcuchem wywołań w celu obsługi przez nadrzędny blok try{}catch{} lub rzucić innym wyjątkiem. W tym celu wykorzystamy “throw”.

Finally{}

Ostatni z bloków wykorzystywany przy obsłudze wyjątków. Wykorzystywany jest on do “sprzątania”. Jeśli coś musi być zrobione niezależnie od tego czy nastąpił wyjątek czy nie, odpowiedni kod można dodać właśnie do tego bloku. Najczęsciej w tym bloku zamyka się połączenia czy strumienie, które zostały otwarte w celu operacji na nich.

Rzucenie wyjątku

To chyba ostatnie zagadnienie związane z obsługą wyjątków jakie chciał bym poruszyć w tym wpisie. Wyjątkiem możemy rzucić na trzy różne sposoby. I każdy z tych sposobów zadziała inaczej. Pierwszym z nich jest rzucenie nowym wyjątkiem

Powinniśmy pamiętać, ażeby starać się rzucać konkretnymi typami wyjątków, tak żeby łatwiej było je obsługiwać. Takie wywołanie throw rzuci nowym wyjątkiem z wyjątkiem wewnętrznym ex. Na uwagę zasługuje fakt, iż stack trace dla tego błędu będzie się kończył dokładnie w miejscu, w którym rzucany jest ten wyjątek. Mając to na uwadze w czasie obsługi nadrzędnej tegoż wyjątku, tracimy informację co tak naprawdę się stało.

Innym sposobem rzucania wyjątku jest rzucenie tego samego wyjątku

Jednakże w tym przypadku również tracimy stack traca.

Ostatnim i najbardziej polecanym przeze mnie sposobem jest wykorzystanie samego throw

wtedy stack trace zostaje zachowany wraz z informacją co tak naprawdę się stało.

Reasumując, jeśli chcemy przesłać ten sam wyjątek wyżej wykonując tylko jakieś podstawowe operacje, należy wykorzystać samo throw, aby nie tracić stack traca i informacji o miejscu powstania głównego wyjątku.